Dublińscy bibliotekarze znaleźli ciekawy choć w pewnym sensie kontrowersyjny pomysł na Erasmusa – zamiast przyjmować gości Erasmusowych indywidualnie, organizują doroczny tydzień wykładów i pokazów dla zorganizowanej grupy bibliotekarzy z kraju i zagranicy. Udało mi się tam w tym roku dostać i było to bardzo intensywne i pouczające doświadczenie. Także pogodowe – z Poznania gdzie temperatura szybowała ponad 30 C przeniosłam się do krainy chłodu i deszczu, gdzie 16 C było normą…
Program był napięty – trzy razy po dwie biblioteki w ciągu jednego dnia, wyjątkiem był dzień ostatni oraz wizyta w Maynooth University odległym od Dublina około 25 km (40 minut jazdy kolejką podmiejską; nabycie tygodniowej sieciówki komunikacyjnej na Dublin i okolice było podczas pobytu koniecznością).
Zwiedziliśmy zatem kolejno: w poniedziałek Royal College of Surgeons Library (Uniwersytet Medyczny, instytucja niepaństwowa), oraz szacowna Royal Irish Academy Library, we wtorek wycieczka do pięknego Maynooth i dwie biblioteki uniwersyteckie, stara Russel Library i nowa John Paul II Library; w środę University of Dublin, Trinity College (tu zabytkowy Long Room oraz Berkeley Library), oraz National Library of Ireland (Biblioteka Narodowa), w czwartek Technical University Library czyli biblioteka Politechniki oraz University College Dublin Library, a w piątek, ledwo żywa z głową nabitą informacjami słuchałam wykładów w Dublin City University w Drumcondra (Dublin 9). Jak widać, wycieczka objazdowa.
Każdy z nas również zobowiązany był do wygłoszenia wystąpienia na zadany temat w blokach tematycznych; głównymi tematami były obsługa Czytelników, informacja naukowa, digitalizacja i ogólnie rola biblioteki na współczesnym uniwersytecie. Ma ten sam temat mówili też gospodarze, rezultatem była wymiana doświadczeń a dyskusje bardzo ciekawe.
Pomysł na Erasmusa w postaci tygodniowych intensywnych warsztatów raczej niż indywidualnej pracy i poznania jednej biblioteki miał dla mnie zarówno zalety jak i wady. Potężny zastrzyk wiedzy to jedna rzecz. Mnie osobiście jednak brakowało możliwości porozmawiania dłużej na jeden z tematów nie uwzględnionych w ramach imprezy (jak Gromadzenie) czy bliższego zapoznania się z pracą osób zbliżonych do mnie obowiązkami. Nie było na to czasu, tym bardziej, że osoby prowadzące nas zajmowały się przez większość czasu.. strumieniowaniem ciekawostek i praktycznych porad dla użytkowników aplikacji na telefony komórkowe Whatsapp 😉 😉 Być może było to zbawienne dla wielu uczestników słabo znających angielski i Dublin, ale utrudniało rozmowy „w realu”. Zauważyłam zresztą że im dłużej trwało szkolenie, tym mniejszą uwagę grupa zwracała na telefony a tym częściej ludzie skupiali się we własnych grupkach językowych gdzie łatwiej im było porozmawiać. Mimo wszystko nie jesteśmy jeszcze sami androidami. Jest to tylko moja obserwacja.
Biblioteki które oglądaliśmy były wspaniałe; gospodarze zrobili wszystko zresztą aby pokazać je w jak najlepszym świetle. Dlatego zapewne oglądaliśmy supernowoczesną architekturę John Paul II Library w Maynooth czy Royal College of Surgeons Library, tam i w innych bibliotekach nacisk położony jest na udostępnienie Czytelnikom maksimum miejsca oraz wszelkich udogodnień do indywidualnej pracy. Dlatego też pokazano nam największe zabytki piśmiennictwa irlandzkiego i europejskiego, od oryginału Psałterza Św. Kolumby z 6 w n.e. zwanego Cathach (nazwa irlandzka, wym. Kahach) czyli Wojownik, ponieważ o tę księgę toczono wojnę, poprzez Księgę z Kells z 9w, aż do pierwodruku dzieł Erazma z Rotterdamu, patrona Erasmusa. Nie podejmowano za to tematyki problemów magazynowych (i finansowych..) Biblioteki Narodowej Irlandii o których sama wiem jako jej może nie codzienna ale stała od lat czytelniczka. Naturalnie nic dziwnego iż każdy przede wszystkim pokazuje zalety swoich instytucji.
Przekrojowa wiedza o bibliotekach Dublina jest cenna, ale… Czy nie byłoby lepiej bibliotekarza uczelni medycznej wysłać tylko do College of Surgeons, a osobę zajmującą się Politechniką do Technical University? Nie udzielę odpowiedzi na to pytanie, chciałam tylko powiedzieć że sama odczuwam pewien niedosyt. Bo chciałabym spędzić więcej czasu w Royal Irish Academy pełnej bezcennych rękopisów lub w Dublin City University gdzie byłam szczęśliwa mogąc osobiście poznać twórców znanej mi spektakularnej internetowej pełnotekstowej bazy danych National Folklore Collection. Podziwiam w każdym razie talent organizacyjny kolegów z Dublina i Maynooth i wiem że ten Erasmus na długo zostanie mi w pamięci.
